کثیفترین نوع تظاهر ، " تظاهر به دوست داشتن" است.
بسیاری از انسانها در پشت پرده روابط خویش ، زشت ترین و بی رحمانه ترین تفکرات و سخنان را در حق یکدیگر روا می دارند اما وقتی به یکدیگر می رسند یا نیاز به منافع مشترک یا تک جانبه دارند از چنان علاقه و دوست داشتنی سخن به میان می آورند که کائنات انگشت حیرت می گزد از خلقت اینگونه جانورانی. تمام گرفتاری و بدبختی بشر امروز خصوصا در جوامع توسعه نیافته همین تظاهرات خالی از صداقت و پاکی ست. بدبختانه این حادثه شوم در عمق روابط ما ایرانیان نهادینه شده و تقریبا در همه جای جهان ما با دو یا چند شخصیت زندگی می کنیم. یعنی ایران 80 میلیون جمعیت دارد اما بیش از 160 میلیون شخصیت واقعی. خب در این صورت تکلیف دنیا با ما چیست ؟ چگونه به ما اعتماد کند ؟
شایان دیبا
دوباره آغاز می کنم بعد از اینهمه پایان
کنار گلواژه های سرد و پژمرده
میان اینهمه پروانه های بی فردا
به یاد نخلهای تشنه کارون
به عشق طلعت پاینده اروند
دوباره آباد می کنم خاک خشکیده دیارم را
به زیر سایه آن بیرق اهورایی
قسم به خون شهیدان خفته در آن خاک
دوباره سیراب می کنم کام تشنه دیارم را
دوباره آغاز می کنم بعد از اینهمه پایان
شایان دیبا